En nog maar eens Worldtölt.....Het bijwonen van de Worldtölt in Odense heeft een zeker verslavend effect, de rijbaan is in de breedte relatief smal en het publiek zit erg dicht op de baan wat tot gevolg heeft dat het heel gemakkelijk is om je deel te voelen van het geheel...net als het schrijven van impressies, ook dat kent een verslavende component en nog daags erna blijft een zekere drang bestaan om er nog meer over te vertellen..... en te proberen die bijzondere sfeer die met name op de tweede - zater- dag ontstaat in woorden te vangen.

Ook al is het een moeilijke baan vanwege de smalle korte zijden, er zijn toch altijd weer - en met name dit jaar - heel veel bekende topruiters die met alles meedoen en ook echt hun toppaarden naar Odense meenemen. Sommige paarden zijn er jaar na jaar en dikwijls ook met verschillende achereenvolgende ruiters. Een zo'n paard is bijvoorbeeld Josep frá Skardi, een zeer kwaliteitsvolle donkerbruine 4-gangerruin (of wellicht hengst, geen idee eigenlijk) die al met verschillende ruiters zijn opwachting heeft gemaakt en met elke ruiter een ander beeld geeft, deze keer was zijn vorm echt opvallend veel mooier dan voorheen en ineens komt dan het besef dat een ruiter echt heel bepalend kan zijn voor de vorm waarin het paard zich manifesteert... Soms zou het wellicht ook wel eens goed kunnen zijn om in waarderende zin aandacht te besteden aan die paarden die jaar na jaar, en vaak ook met verschillende ruiters, meedraaien in de top van proeven zonder wellicht te beschikken over net dat uiterste dat tot een eerste plaats leidt..

Een andere observatie is dat de Kronshofpaarden, die alle door Frauke Schenzel worden voorgesteld, toch eigenlijk allemaal over een soort van x- en wow factor lijken te beschikken, is dat de fokkerij of is dat toch Frauke....dit keer waren er Gletting, Gloðis, Gustur en Óskaðis en wie vergeet ik nu....die alleen al in de wedstrijd meeliepen en stuk voor stuk van een kwaliteit die je zelden ziet, ze zijn ook nog niet allemaal helemaal af, maar de kwaliteit in de gangen, de power en het prachtige beeld onder de ruiter .... en dan was er ook nog de 'traumhafte' 5-jarige Jodis vom Kronshof, een dochter van Viktor fra Diisa ... die als young one werd getoond....het grenst bijna aan het ongelooflijke...als fokker ben je al 'over the moon' als het je ooit lukt om één keer zo'n paard te fokken en daar lopen er gewoon al acht rond die stuk voor stuk in staat zijn om in elke sportproef (ver) bovenaan te eindigen én er stuk voor stuk spectaculair uitzien onder het zadel.

En dan Viktor fra Diisa....Het heeft even geduurd en het beeld is anders dan voorheen onder zijn eerdere ruiter JRS, maar het ziet ernaar uit dat Viktor en Nils-Christian elkaar hebben gevonden, twee echte showbinken bij elkaar, een paard met een enorme uitstraling en een ruiter die dat heel goed weet te bespelen...

Ook was er een eerbetoon aan de Deense 'fokker van het jaar' stoeterij Slippen, van Johann Skulason .... En weer zien we 5, alle hooggekeurde, jonge paarden in de baan die stuk voor stuk prachtig gereden worden en zich geweldig tonen en deze fokkerij bestaat nog niet eens tien jaar......het roept ontzag op en ook een gevoel van relatieve onbereikbaarheid... Want het maakt duidelijk dat met de juiste middelen in combinatie met een ruiter met veel talent in een relatief korte tijd enorme slagen gemaakt kunnen worden... een situatie die helaas voor slechts weinigen bereikbaar is en maakt dat er hele duidelijke keuzes gemaakt moeten worden door fokkers; keuzes die fokkers die in een andere positie verkeren vaak niet willen of kunnen maken... En daar is ook niets mis mee, in geen geval.........

Maar een bezoekje aan Odense kan een fokkershart echt op hol doen slaan, want hier weet de organisatie op een uiterst pakkende wijze wedstrijd en fokkerij met elkaar te verbinden. De WK is mooi, maar de Worldtölt in Odense is misschien wel beter....