Gewoon thuis bevallen begint wel een beetje afgezaagd te worden, dus daarom heeft onze Hjálp er dit jaar maar weer eens een extra twist aangegeven om wat meer spanning te genereren....na vanaf zaterdagmiddag een dag of vijf (en vier nachten) te hebben gekegeld, dit betekent voor ons dat we elke nacht om het half uur de voortgang checken, bleek het toch na - wat mij betreft zelfs een geheel doorwaakte nacht - woensdagochtend rond 06.15 uur zo ver... liggen en persen....hmmmm, doorgaans krijg je dan toch eerst een tsunami van vruchtwater, maar in dit geval was er slechts een geluid en vervolgens werd in ruim minder dan een minuut het hele veulen eruit gewerkt ... . pas toen kwamen de gebruikelijke waterwerken, die doorgaans aan het geheel vooraf gaan, los ... bijzondere volgorde wel ... B. heeft met veel vertoon van mannelijke power het vlies losgemaakt dat echt never nooit uit zichzelf open zou zijn gegaan en - laat ik het zo omschrijven - we hebben wel eens levendigere veulens gehad.... nu zijn ze van deze merrie zelden al te vlot in de opstartfase, maar toch... Het vervolg ging op zich redelijk (niet heel snel) volgens het boekje, tot het - toch vrij wezenlijke - drinkgelag aan de orde was ... helaas dat ging te ver.... die vinger volgen is wel interessant, maar dat zwarte zachte ding... Tja..kortom..geen zuigreflex whatsoever ...En die melk had al dagen lopen druppelen, dus hoeveel biest was er eigenlijk nog over ... allemaal zaken die dan ineens heel wezenlijk worden, zeker met een déjà vu (met fatale afloop) ten aanzien van een situatie als deze, enkele jaren geleden....de dierenarts kwam, zag en bracht een slang in de maag (lekker als je net drie uur oud bent) en goot er de eerste, door B. getapte, melk in. Veul was al twee keer zwaar gaan slapen en moeders vond het allemaal erg verontrustend worden, maar liet - terwijl onder normale omstandigheden de eerste dagen een gepaste afstand van zeker niet minder dan tien meter in acht wordt genomen - alles gebeuren en toe...topbeest....De daarop volgende 24 uur moesten we dan de moeder gaan melken en elk uur een hoeveelheid (aangevuld met inmiddels opgehaald colostrum) toedienen via het slangetje, zelf kon ze dan niet drinken met dat slangetje, hmmm .....Ja, zei de dierenarts die wel aardig, maar niet onze 'eigen' Victor was.... nog "mocht het slangetje eruit floepen, dan moet je de praktijk bellen, want dan moet iemand van ons het er weer in doen, dat lukt jullie zelf niet" inderdaad, in geen 100 jaar wat mij betreft.. Nou, het vervolg is weinig verrassend... direct na onze eerste melksessie, die op zich goed ging, floepte het slangetje er geheel uit en dat was minder goed....ondertussen lag veul nagenoeg alleen nog maar te slapen en deed echt niet veel meer... Met de moed der wanhoop (wat mij betreft) en vol overtuiging op een goede afloop (wat B betreft), vervolgens veul in de trailer geladen (serieus lopen was er ook nog niet bij eigenlijk) en na een aarzeling van nauwelijks twee seconden volgde moeders ook.... We hebben er niet eens bij stilgestaan dat ze niet zou instappen, ondanks het recente - vrij belaste - verleden.... en op naar Emmeloord, waar de opgewekte Belgische dierenarts ook ons Vatnarreke twee jaar geleden van zijn probleempje had afgeholpen... Ha, zei ze, jullie zijn toch die mensen van dat veulen met die bal zand in zijn buik...., yep, that's us....Ook nu weer viel de kordate en sympathieke aanpak op, bloed afnemen, veul werd op de benen gezet en onder het uitvragen van het verhaal werd gekeken hoe het reageerde bij de spenen van moeders ..... en onderwijl pratend vond het met zeer duidelijk adequate hulp en geleiding nu wel de speen en begon te lurken dat het een lieve lust was... zucht en Zucht....ondertussen werd bloed al onderzocht (alles binnen minuut of 10) en bleek met die waarden eigenlijk niks mis. Persoonlijk verdenk ik deze (geweldige) dierenarts ervan dat zij met haar overtuiging en kordaatheid gewoon geen ruimte laat voor mislukking..... Uiteraard toch nachtje blijven om te zien of het beklijft en om de volgende dag - vandaag - even te checken of er wel voldoende antistoffen (vanwege biest probleempje) waren aangemaakt... En inderdaad - die waren wel aan de erg zuinige kant - voorzien van een plasmaboost voor de antistoffen, konden moeder en dochter donderdagavond weer worden opgehaald... Goedgemutst spoedde B zich erheen en laadde veul in...maar we hadden met zijn allen even buiten tante theemuts gerekend, want waar ze gisteren zo instapte, was dat vandaag bepaald geen vanzelfsprekendheid...terwijl veul onderwijl dan maar een uiltje knapte in de trailer, zette moeders haar forse hakken weer eens in de contramine en besloot dat wij toch echt eerst een andere trailer moeten aanschaffen om haar ooit nog te kunnen verplaatsen... Kortom, ruim een uur later was Hjálp nog steeds niet op andere gedachten gekomen en gebracht ... de ultieme stubborness ten top..... Uiteindelijk dook de Belgische dierenarts weer op en, tja, als zij het zegt..... dus ineens stond ze op de trailer meldde B verrast... Ik vermoed hier echter Nanny McFee achtige eigenschappen.. En nu is ze thuis en hobbel-de-bobbelt achter moeders aan (die zich nu even geheel niet in de sympathie van B kan verheugen).....met name de achterbeentjes zijn nog heel slap .... en drinkt nu eigenlijk best goed toch wel..... binnenkort dus wat (bewegend) beeldmateriaal van onze Þökk frá Lálendi, geboren op 11 mei om 06.30 uur, M: Hjálp frá Dalsmynni x V: Óðinn vom Habichtswald, ze is er en het ziet er naar uit dat ze toch nog even blijft....